Αστάρτη

I

Θεά της βλάστησης και της γονιμότητας, που τη λάτρευαν οι αρχαίοι σημιτικοί πληθυσμοί της Συρίας και της Παλαιστίνης. Αν και αντιπροσωπεύει την ίδια πάντα έννοια θεότητας, η Α. εμφανιζόταν με πολλαπλές μορφές, που συνδέονταν με τη θρησκευτικότητα των διαφόρων λαών και τόπων. Γι’ αυτό η Βίβλος αναφέρεται συχνά στην Α. στον πληθυντικό. Η αναφορά του ονόματος της Α. στη Βίβλο οφείλεται στο γεγονός ότι η λατρεία της γονιμότητας της φύσης, προσωποποιημένης στη θεά, είχε εισχωρήσει σε πλατιά στρώματα του εβραϊκού λαού και προκάλεσε την περιφρόνηση των βιβλικών ιστορικών, οι οποίοι την καταδίκασαν με βιαιότητα και χρησιμοποιούσαν το όνομα της θεάς ως σύμβολο της ειδωλολατρίας.

Το όνομα της Α. βρίσκεται σε όλες τις σημιτικές γλώσσες. Με ονόματα της ίδιας ρίζας υπήρξαν διάφοροι θεοί και θεές σε όλους τους σημιτικούς λαούς, από τους Φοίνικες μέχρι τους προϊσλαμικούς Άραβες.

Αργότερα η Α. εισχώρησε και στον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Εικονιζόταν κυρίως με αμφίεση πολεμικής θεάς και σπανιότερα ως θεά-μητέρα.

Ο Φρεντ Αστέρ σε χορευτική φιγούρα στον «Μπαμπά Μακρυπόδη» (1955).

Η Αστάρτη, αρχαία θεότητα της βλάστησης και της γονιμότητας, λατρεύτηκε από πολλούς σημιτικούς λαούς της Συρίας και της Παλαιστίνης (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι· φωτ. Igda).

II

(Αστρον.). Αστεροειδής που επισημάνθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1908. Το αστρικό φωτογραφικό του μέγεθος στη μέση αντίθεσή του είναι 15,2, ενώ σε απόσταση μιας αστρονομικής μονάδας από τη Γη και από τον Ήλιο θα είχε μέγεθος 12,2.